Inleiding
Zijn wij mensen alleen in het universum? Zijn er soortgelijke intelligente wezens op andere planeten?
Wat mensen vooral onderscheidt van dieren zijn deze metafysische vragen: de vraag naar zingeving en natuurlijk de vraag naar God. Volgens wat we vandaag de dag weten, stellen dieren zichzelf dergelijke vragen niet.
Misschien zijn er ergens in het heelal andere intelligente wezens die zich met dergelijke vragen bezighouden. Er zijn al veel planeten buiten ons zonnestelsel ontdekt, zogenaamde exoplaneten. En sommige daarvan zouden bewoonbaar kunnen zijn, gezien hun grootte en afstand tot hun ster.
We weten het natuurlijk niet precies omdat we dit alleen heel indirect kunnen bepalen, maar zelfs als we het wisten, maakt het voor ons leven niet veel uit. Informatie kan niet sneller worden overgedragen dan de lichtsnelheid en zelfs als er intelligent leven zou zijn bij de dichtstbijzijnde naburige ster, zou die nog steeds 4 lichtjaar van ons verwijderd zijn. Communicatie zou dan moeilijk zijn.
OK, dus het is niet belangrijk of de mensheid uniek is in het universum.
Hoe zit het met de individuele persoon? Hoe uniek of belangrijk is één persoon?
Ik herinnerde me een incident uit 1977, dat sommigen van jullie zich misschien nog herinneren, toen er terroristische aanvallen werden uitgevoerd door de RAF, de zogenaamde German Autumn.
De terroristische organisatie RAF ontvoerde Hanns Martin Schleyer, de toenmalige voorzitter van de werkgeversorganisatie, en vermoordde hem vervolgens. Ik ga nu niet in op de details, maar als je geïnteresseerd bent, kun je erover lezen op Wikipedia.
Tijdens de ontvoering werden ook de chauffeur en drie begeleidende politieagenten vermoord.
Een concertgebouw werd toen vernoemd naar Hanns Martin Schleyer, net als een stichting en verschillende straten.
Ik vroeg me af: waarom was de hal niet vernoemd naar de chauffeur of naar een van de drie politieagenten? Heinz Marcisz, Reinhold Brändle, Helmut Ulmer en Roland Pieler. Niemand kent deze namen. Is Schleyer belangrijker dan deze mensen?
Bovendien was Schleyer tijdens het Derde Rijk een vrij overtuigde nazi. Vanaf 1943 was hij bijvoorbeeld actief in een vereniging voor de arisering van de Tsjechische economie en het werven van dwangarbeiders voor het Duitse Rijk. Hij klom op tot hoofd van de presidentiële afdeling van deze vereniging. Hij was ook SS-Hauptsturmführer, bracht na de oorlog drie jaar door als krijgsgevangene in de VS en zou waarschijnlijk in de gevangenis zijn gebleven als hij tijdens het denazificatieproces niet had gelogen over zijn SS-rang.
Een concertzaal vernoemen naar een voormalige hardcore nazi? Hmm. Maar als je er op een andere manier over nadenkt: als deze zaal bijvoorbeeld naar de chauffeur was vernoemd, zou dat dan op de een of andere manier de moord destijds hebben gerechtvaardigd? Dat zou ook verkeerd zijn.
Maar ik had nog steeds graag gezien dat de minder belangrijke figuren op dezelfde manier werden geëerd als de duidelijke beroemdheden, tenminste vanuit het oogpunt van de media. Dus waarom geen Heinz Marcisz Hall?
Laten we nu de politiek verlaten en de vraag meenemen: Wie is belangrijk en waarom?
Psalm 139
Ik wil je Psalm 139 voorlezen:
Wat heeft dit eigenlijk te maken met het verhaal uit de jaren 70?
De psalmist beschrijft hier zijn persoonlijke nabijheid tot God. Hij ervaart dat hij ongelooflijk belangrijk is voor God; de almachtige God zorgt persoonlijk voor hem. Maar hij is niet alleen belangrijk als een van de velen, hij is ronduit uniek voor God.
En ik geloof dat dit voor ons allemaal geldt.
Laten we de afzonderlijke punten doornemen:
God kent me precies
Hij heeft mijn hart getest, wat betekent dat hij mijn houding kent, mijn denkwijze, hij weet hoe ik werkelijk ben.
Hij kent mijn gedachten en plannen, mijn doelen en ook mijn dromen.
Wat we ook zeggen of doen, hij begrijpt waarom we het doen.
Dat klinkt misschien een beetje als toezicht, maar het gaat meer om het feit dat hij een positieve interesse in ons heeft en ons daarom door en door kent.
Er wordt hier niet geoordeeld over handelen en denken. Het gaat alleen om begrijpen.
En de psalmist is er fundamenteel van overtuigd dat God hem wil beschermen.
God is altijd bij me
Je kunt niet ontsnappen aan Gods aanwezigheid. Boven in de hemel of beneden in het dodenrijk, God is er. Aan de verste zee of in de duisternis, je kunt je voor God niet verbergen. Boven, onder, ver weg of in het donker, dit is een heel poëtische beschrijving van het feit dat God bij je is, waar je ook bent.
De negatieve kijk zou zijn dat je niet aan God kunt ontsnappen, de positieve kijk is dat je God niet kunt verliezen en daar ben ik blij om.
De psalmist is er zeker van dat God hem zal leiden, zelfs als hij ver weg is. En zelfs in elke duisternis schijnt Gods licht.
Een mens als Gods plan
En ieder mens is Gods plan. Ik zal dat nog eens voorlezen:
En hier zijn we weer terug bij het unieke.
Ieder mens is het waard dat er een concertzaal naar hem vernoemd wordt, zelfs een planeet zou naar ieder mens vernoemd kunnen worden, want ze zijn prachtig, uitmuntend en wonderbaarlijk gemaakt, uniek.
Natuurlijk voelen we ons niet zo. Misschien hebben we een of andere handicap, misschien hebben we in ons leven al het een en ander tegen de muur gegooid. We zijn tenslotte niets bijzonders.
Ja, ieder van ons is speciaal, uniek en God weet dat tenminste.
Gods gedachten
De psalmist denkt ook na over Gods gedachten.
Deze uitdrukking "over mij" wordt in andere vertalingen ook gegeven als "voor mij". Het originele Hebreeuwse woord staat beide vertalingen toe.
Weten wat God denkt lijkt absurd, nietwaar? Hoe kom je tot die conclusie? Het gaat niet om weten of analyseren, maar om het besef dat God aan je denkt, dat God er is met zijn gedachten.
En Gods gedachten zijn ook bij jou. Omdat jij belangrijk en uniek bent.
Woede en haat?
En dan komt er een ietwat ongepaste passage in deze psalm.
Woede en haat, hoe past dat?
"God, als U toch eens de goddelozen zou vernietigen!.."
We realiseren ons hier dat zo'n psalm geen onderwijstekst of wettekst is. Er zijn mensen die geloven dat christenen alles moeten doen wat er in de Bijbel staat. Ze stellen zich voor dat de Bijbel een wetboek is en dat christenen willoze zombies zijn die alles gehoorzamen zonder na te denken.
Deze psalm maakt duidelijk dat dit niet het geval is. De psalmist overdenkt alles intensief.
Maar hij krijgt een dikke keel van mensen die God afwijzen, hij is boos. Dit maakt ook duidelijk dat zulke psalmen eigenlijk liederen zijn waarin gedachten en gevoelens worden geuit en soms heb je agressie en woede in je, wat waarschijnlijk bij iedereen het geval is.
Overigens maakt het Nieuwe Testament heel duidelijk dat zulke gevoelens niet noodzakelijkerwijs juist zijn en zeker niet nuttig.
Romeinen 12:17-21; NL beschrijft dit prachtig:
Geweldige verzen, maar echt moeilijk. Vaak genoeg zou je het liever met de psalmist willen uitschreeuwen: God, geef ze er een over.
Maar de psalmist stopt niet bij zijn woede en haat.
Verken met God en ken mijn hart
Willen we echt door God onderzocht worden?
Of vinden we "Ik wil blijven zoals ik ben" leuker? Of in het kort: "Ik ben gewoon zo!"
Ik denk dat het verkeerd is om zo te leven, je doet jezelf en anderen vaak al genoeg verdriet.
Het probleem is natuurlijk, wie vertelt jou wat juist is? Er zijn genoeg voorbeelden waarbij de waarheid wordt gekoppeld aan mensen of groepen. Dat is leuk en handig. Het bestaat ook in de maatschappij, waar sommige mensen trots beweren dat ze zelf nadenken, maar uiteindelijk alleen afgaan op vreemde YouTube-filmpjes van vreemde mensen.
Wat is de weg naar het eeuwige leven? Dat is waar de vraag om de hoek komt kijken.
En dat brengt ons bij Jezus Christus. Over hem wordt aan het begin van het Johannesevangelie gezegd dat hij het ware licht is dat alle mensen verlicht (Johannes 1:9). Bij Jezus vinden we de weg naar het eeuwige leven. Hij zegt dit zelf (Johannes 14:6; NL):
Natuurlijk zou het makkelijker zijn om te zeggen dat de waarheid hier in onze gemeenschap bestaat, alleen hier op ons YouTube-kanaal. Maar dat zou niet juist zijn.
We doen deze diensten naar eer en geweten als van nature onvolmaakte en gebrekkige mensen. Zeker sommige punten in deze preek waren ook zo duidelijk, misschien was de vergelijking met Schleyer aan het begin een domme inleiding, het leek me gewoon op de een of andere manier toepasselijk.
Maar als kerk willen we deze waarheid, deze Jezus Christus, met vele anderen delen en mensen ook op praktische manieren helpen.
Mensen praktisch helpen en het woord over Jezus verspreiden horen bij elkaar. Een kerk die het een of het ander overslaat, verliest haar scherpte en uiteindelijk haar bestaansrecht.
Ook hier moeten wij ons als christenen afvragen: wat is onze intentie en ons doel?
Als er iemand is die mee wil doen met ideeën en energie om anderen over Jezus te vertellen en mensen te helpen, neem dan contact met ons op.
We weten alleen ongeveer hoeveel mensen er kijken, maar we weten ook tot op zekere hoogte wie ze zijn.
"Laat ons zien wanneer we de verkeerde kant opgaan en wijs ons de weg naar het eeuwige leven."
Samenvatting
Laat ik het samenvatten.
- Vandaag ging het over wie belangrijk is en uiteindelijk is iedereen belangrijk omdat ze uniek en belangrijk zijn in de ogen van God. En we keken naar Psalm 139:
- God kent jou en mij precies. Hij kent onze gedachten, plannen, doelen, dromen en hij begrijpt ons .
- En hij is altijd bij mij en bij jou. Je kunt niet aan hem ontsnappen, maar je kunt hem ook niet kwijtraken ,
- en ieder mens is het waard om iets groots naar zich vernoemd te hebben.
- Hoe we ons ook voelen, wat we ook verkeerd hebben gedaan, ieder van ons is bijzonder in de ogen van God .
- Vaak zijn we niet vrij van boosheid en haat en kunnen we die uiten voor God. Maar laten we deze haat en dit verlangen naar wraak liever aan God over en zoeken we liever vrede met onze medemensen ?
- Willen we door God onder de loep genomen worden? Willen
- we met Jezus te maken krijgen als de weg naar het eeuwige leven ? "Toon ons wanneer we de verkeerde weg gaan en leid ons de weg naar het eeuwige leven."